Olivia Panufnik – uczennica klasy III d naszego liceum zajęła pierwsze miejsce w Konkursie Poezji dla Młodzieży Polskojęzycznej z Całego Świata.

 Konkurs, nad którym patronat objęło  Ministerstwo Edukacji Narodowej , został zorganizowany  przez Fundację Reni Spiegel  zajmującą się tłumaczeniem, publikacją i popularyzacją dzienników oraz poezji Reni Spiegel -młodej żydowskiej  poetki zabitej przez hitlerowców. Fundacja działa na rzecz wspierania, ochrony i propagowania polskiej kultury, twórczości literackiej i czytelnictwa w Polsce oraz za granicą.

Komisja konkursowa  przyznała Olivii najwyższą nagrodę za cykl wierszy pt. Filologia ludzka , który zamieszczamy poniżej.

 

Glottodydaktyka

często wychylam się z siebie

podglądam chwilę obecną

przez kilka sekund

znani mi ludzie stają się obcymi

ja – cudzoziemką

patrzę na siebie – nieznajomą

z pewną czułością i politowaniem

jestem i nie ma mnie naprawdę

brakiem zrozumienia

i materialności

jestem zaskoczona

kiedy po krótkiej podróży wracam

w swoje strony

 

 

Translatoryka

z myślą o pięknie

patrzę w przestrzeń

klaustrofobiczną

pomiędzy kartkami

pustka obok słów

sugeruje treść

nadinterpretację

pustka obok człowieka

za szybą i pod podłogą

robi z nas architektów

interpretacji sensu

nie pozwala odpocząć

kurtyna tłumaczeń

z greki z łaciny i z duszy

 

Teatrologia

jak przetłumaczyć człowieka

na język ludzki

bez udziału wzroku i dotyku

w samotnym słowie zmieścić

żal tęsknotę

szczęście i nadzieję

na przyszłość

jak w nieznanym świecie

świecie poznawanym

porozumieć się

z gatunkiem własnym

bez didaskaliów

Komparatystyka

kiedy mija się dwoje

nieznajomych

przez kilka kroków myślą

o sobie

o niczym konkretnym

minęła właśnie osoba

człowiek

nie jest to obcość krzywdząca

skoro wytłumaczalna przebiegiem

zdarzeń

to chwila kiedy z uśmiechem

wykrochmalonym

pochylają głowy

rumienią się gdy

bez powodu

mijają ludzie

 

Edytorstwo

zapisać myśl jest znacznie łatwiej

niż ją wytłumaczyć

z kłębka znaczeń wyciągnąć jedyną

złotą nitkę

a i ta z czasem ociera się o argumenty                       

płowieje

żelazną musiałaby być nitka

niezmiennie złota

czy można unieść taką w swojej głowie

czy po zawiązaniu nie stałaby się

przedmiotem

wymieniam nitki na coraz piękniejsze

obszywam nimi poszewki na tezy

a ta żelazna staje się narzędziem