Oto pierwszy tekst w naszym szkolnym konkursie.

 

Z pamiętnika zdalnego nauczyciela

 

Jaki piękny był nasz świat,

zanim Covid rzekł „szach mat”

Zanim nas nie zdeklasował

Za monitorami schował

W świat, gdzie uczeń obcy jest

Niewidzialny żaden gest

Żaden uśmiech, żadne słowa

I ta zdalna nowomowa

Ja nic z tego nie pojmuję

Całe noce zaś główkuję,

Co z tym począć, jak zakręcić

Online-ucznia wszak zachęcić

By dał wizję, by dał głos

By nie było znów „pod włos”.

O mój Panie, racz to zmienić

By ten Covid wskroś wyplenić.

Pragnę tylko prosto żyć

Z moim uczniem real być

Móc usłyszeć, móc zobaczyć

Nic nie może więcej znaczyć!

 

                                       Babcia Megi