W dniach od 05-11. marca 2023 mięliśmy przyjemność gościć grupę niemieckich uczniów wraz z opiekunami. Uczniowie naszej szkoły:

Zuzanna Rdesińska, Olga Półról, Eryk Dobrochowski, Maciej Barański, Aleksandra Koralewska, Kornelia Staszak,  Aleksandra Kasprzyk, Martyna Barańska, Sylwia Wrzos, Jagoda Piwowarczyk,  Amelia Piotrowska, Wiktoria Szemplińska, Antoni Górski, Olga Błaszczak, Zofia Królikowska, Amelia Tykwa, Piotr Bartczak, Maciej Sobutka, Miłosz Cybulski

Wraz z uczniami z Ratsgymnasium w Stadthagen:

Hansa AlhajMoustafa, Brandt Maxymilian, Mohammed AllhajMoustafa, Leon Thake, Sebastian Doerfer, Jacob Hellmann, YannicBruns, Luis Klimmek, Wiktoria Scholz,           Lars Bockenfeld,  DarinaDamasch, CayanSonguen.

Pod okiem opiekunów i koordynatorów projektu „ Przystanek Izbica”: panami Andreasem Kraus (koordynator), Dietmarem Post (muzyka), VolkmaremHeuer- Strathmannem (reżyser sztuki) i Marzeną Wojtkowiak (koordynator po stronie pl.) obie grupy młodzieży trenowały swoje role do spektaklu „Przystanek Izbica”, który został wystawiony w dniu 10. marca w Miejskim Domu Kultury w Słupcy.

Dzień przed premierą zaszczyciła nas również swoją obecnością pani dyrektor Ratsgymnasium w Stadthagen: Angelika Hasemann i przedstawiciel niemieckiego stowarzyszenia Unii dla Edukacji i Wychowania pan Friedrich Lenz. Oboje towarzyszyli nam również podczas premiery.

Dyrektor Muzeum Regionalnego w Słupcy, pani Beata Czerniak najbardziej trafnie przybliża tło i treść sztuki: 

„-Scenariusz sztuki powstał już w roku 2021. Napisał go VolkmarHeuerStrahtmann który ją wyreżyserował i pani Ewa Bacia, muzycznie opracował Dietmar Post.Jednak pandemia koronawirusa wytraciła tempo działań i możliwość wspólnych prób do tej niezwykłej sztuki, która zainspirowana została historią Przyjaciółek – mieszkanek okupowanej przez nazistów Słupcy Danki Rozentalówny i Grażyny Harmacińskiej.

Muzeum Regionalne w Słupcy udostępniło scenarzystom fragmenty korespondencji Danki Rozental do Grażyny Harmacińskiej (z lat 1940-1942) i fragmenty dzienników prowadzonych przez Grażynę w czasie okupacji niemieckiej, a także merytorycznie służyło wsparciem w czasie jego powstawania. Spektakl nie jest jednak dokumentacją tych czasów. Wykorzystane materiały posłużyły jedynie jako inspiracja do jego powstania – zaznaczyli autorzy. Spektakl nie jest stricte dokumentem o Zagładzie. Osadzony w teraźniejszości, w której polsko- niemiecka grupa projektowa przygotowuje sztukę teatralną „Izbica to nie Ibiza” dotyka jednak przeszłości i wspólnej, niełatwej historii.

Jest wielowarstwowy. Nie jednoznaczny. No bo takim być nie może. Zapewne poruszy i zmusi do refleksji, do postawienia wielu pytań. Energia młodych ludzi – aktorów wcielających się w role, na pewno nada tym treściom jeszcze inną jakość i znaczenie.

Po 13 latach od premiery filmu dokumentalnego Przyjaciółki ponownie mamy możliwość, za sprawą tej sztuki, spojrzeć na te postaci i straszliwe realia w których żyły i zmierzyć się z wieloma istotnymi kwestiami zarówno z przeszłości jak i teraźniejszości.